Al als tiener stond ik graag in de keuken. Ik vond het heerlijk om dingen uit te proberen en ik heb jaren de ambitie gekoesterd om naar de koksschool te gaan. Het liep anders, maar die passie voor eten bleef. Niet alleen kookte ik graag, maar ik begon ook steeds meer te lezen over eten en over de manier waarop dat geproduceerd wordt.
Ik volgde hoe bestrijdingsmiddelen ineens gewasbeschermingsmiddelen gingen heten, de discussies over gemanipuleerde granen en legbatterij kippen, ik werd fan van biologische landbouw, van scharrelvlees en onbespoten groenten. Ik kreeg mijn eigen moestuin en zag tot grote tevredenheid steeds meer 'eerlijke' producten in de schappen van de supers verschijnen.... Ons gezin groeide, de kinderen ontwikkelden in de loop der jaren allemaal een eigen smaak, kregen bezigheden buitenshuis, hobbyclubjes, sport.... De tafelzetting wordt meer en meer bepaald door trainingstijden, vergaderingen en mee etende vrienden. Daarom ook hanteer ik normaal gesproken een strak schema dat, met de agenda van alle huisgenoten in de hand, dágen tevoren in elkaar getimmerd is, compleet met bijbehorende boodschappenlijst... Maar dan nog slaat het soms ineens onverbiddelijk toe: kookstress.
En zo sta ik nu ook weer in de opening van de enorme voorraadkast en ik wéét het niet! Vergeten vlees uit de vriezer te halen, dus dan maar iets met eieren? Had ik nou nog iets anders dan die knolselderij liggen? Was er nou nog topinamboer op de tuin?? Ach ik had best iets met die witte bonen kunnen maken, maar dan had ik ze gister in het water moeten zetten. Alhoewel, ik heb eigenlijk nog nooit iets lekkers gemaakt met witte bonen.... Pasta staat er, maar waar combineer ik dat dan weer mee? Stonden er nog tomaten in de keuken? Vertwijfeld vraag ik me af met hoeveel we eigenlijk zijn vanavond. Had de jongste dochter nou iets extra's op school? Er lag een briefje..... Net als ik dan tóch nog maar even naar de supermarkt wil gaan, terwijl dat écht iets is waar ik een vreselijke hekel aan heb, voel ik twee dunne armpjes om mijn middel. En een zachte hoopvolle stem die zegt: 'Mam... we kunnen toch ook pizza bestellen?' Daarom hou ik zo van die knul.
Pizza dus. En dan, om toch de verantwoordelijke moeder uit te kunnen hangen naar de buitenwereld, sinaasappelsalade toe. Voor dat beetje zon in het midden van de winter. Voor die stoot extra vitamines, omdat ze nu op hun best zijn.....
Sinaasappelsalade
1-2 allermooiste sinaasappels die je kunt krijgen per persoon
vloeibare honing, kaneel, een mooie platte schaal
Schil de sinaasappels met een mooi scherp mesje. Niet alleen de harde schil, maar ook het zachte wit. Snijd ze in dunne schijven, zodat je de partjes mooi ziet. Leg ze op de schaal. Bestrooi flink met kaneel en giet er behoorlijk wat honing over.
Laat een half uurtje staan. Serveer door iedere gast een vorkje in de hand te geven en de schaal midden op tafel te zetten.
Geniet.
Geen dank, ik heb m'n momenten.
was het koud in Amsterdam
Ik zag onduidelijke vormen
zich oplossen in de mist
vage lichtschijnsels de schoonheid van de dingen
overstromen
de regen de rest wegvagen
De eenzaamheid heeft smaak
de smaak van de kou
die in je lichaam binnendringt
een trieste smaak
als van de dag na een feest
Hoe kan ik nog denken
het water bevriest in de grachten
de as waait weg
grote verwachtingen vervlogen
's ochtends vroeg (het is 12.00 uur, zegt de radio)
Nachtmerrie - duizend keer dezelfde dag
duizend keer aangepast
kleine straatje
kleine bochten
kleine stappen
Rennen/ik heb gerend
hijgend de vuisten gebald
in de zakken van mijn parka
nooit ben ik ontkomen aan de kou
Van een sinaasappel
op de markt gekocht
(Albert Cuyp - de naam van een schilder)
heb ik mijn troost/mijn trots gemaakt
Opboksend tegen de grauwe wind
heb ik mijn sinaasappel geheven
tegen het grijs van de gevels
-------------------------------
uit: 'Hollandse woorden', 2004.
Schrijver: Fouad Laroui
struinend over het wereldwijde web vond ik dit prachtige gedicht:
Sinaasappel
Die winterwas het koud in Amsterdam
Ik zag onduidelijke vormen
zich oplossen in de mist
vage lichtschijnsels de schoonheid van de dingen
overstromen
de regen de rest wegvagen
De eenzaamheid heeft smaak
de smaak van de kou
die in je lichaam binnendringt
een trieste smaak
als van de dag na een feest
Hoe kan ik nog denken
het water bevriest in de grachten
de as waait weg
grote verwachtingen vervlogen
's ochtends vroeg (het is 12.00 uur, zegt de radio)
Nachtmerrie - duizend keer dezelfde dag
duizend keer aangepast
kleine straatje
kleine bochten
kleine stappen
Rennen/ik heb gerend
hijgend de vuisten gebald
in de zakken van mijn parka
nooit ben ik ontkomen aan de kou
Van een sinaasappel
op de markt gekocht
(Albert Cuyp - de naam van een schilder)
heb ik mijn troost/mijn trots gemaakt
Opboksend tegen de grauwe wind
heb ik mijn sinaasappel geheven
tegen het grijs van de gevels
-------------------------------
uit: 'Hollandse woorden', 2004.
Schrijver: Fouad Laroui
Geen opmerkingen:
Een reactie posten