Vis

Als er één product is dat mij in verwarring brengt dan is het wel vis. Eigenlijk eten we het nauwelijks meer bij mij thuis, gewoon omdat ik niet meer weet waar ik goed aan doe. Dat we geen tonijn meer eten is jammer, want wat een heerlijke vis is dát, maar het idee dat er ongewenst dolfijnen meegevist worden kan ik niet verdragen.

Keurmerken en vangstquota bestaan al jaren, maar wie die controleert is me volstrekt onduidelijk. Controleren op bijvangst lijkt me een onbegonnen taak, en om nou de reders van die mega-diepvries-visfabriek-schepen op hun mooie blauwe ogen te vertrouwen....

Zalm werd uit de keuken verbannen toen ik in de gaten kreeg dat ze weliswaar in Noorwegen uit het water gehaald worden, maar dat ze vervolgens helemaal naar China worden verscheept om in keurige plakjes en blikjes hier in de supermarkt te verschijnen. Belachelijk, zoveel kilometers, dan maar vis van dicht bij huis.

Eh.... ja daar komt het volgende probleem; wat is dan vis van dicht bij huis? De Hollandse garnaal daar was wat mee, iets met vissers die nauwelijks betaald krijgen en met pellen en conserveringsmiddelen in Marokko, de garnaal valt dus af. Sardines en inktvis zwemmen hier bij bosjes heb ik me laten vertellen, maar de laatste keer dat ik die at zat ik in een Spaanse vissersplaats op een terras....

Kweekvis? Daar heb ik me nooit aan willen wagen omdat ik geen enkel inzicht heb in hoe die dieren gehouden worden, wat ze te eten krijgen en wat er allemaal in het water gedonderd wordt om ze ziektevrij te houden. Voor mij geen panga of tilapia. Maar toch hoor ik van mensen die er voor doorgeleerd hebben dat juist de viskweek de toekomst is.....

Kortom het duizelt me en àls ik dan toevallig eens langs een viswinkel of viskraam loop, kom ik niet verder meer dan een makreeltje of een haring.... wel lekker, maar niet echt opwindend... ik weet dat ik wat mis, maar staar als een konijn in de koplampen wanneer ik voor een vitrines sta met zeewolf, rode poon en rog....

En toen, toen lag daar afgelopen winter ineens dat prachtige kookboek in de winkel: Het Nederlands Viskookboek van Bart van Olphen. Een plaatje om te zien, leuk om te lezen, voor ik het wist had ik het van kaft tot kaft uit. Stoere vissers komen uitgebreid aan het woord en Bart van Olphen, die als een ridder bezig is met een kruistocht voor eerlijke mooie Nederlandse vis, kookt er lustig op los. Hmm... een stapel visafslagkratten met een plank doet dienst als buitenkeuken op het Wad.... daar had ik wel bij willen zijn! 

 Het boek bespreekt de meest spannende vissoorten. Geep, Harder... nooit van gehoord. Alikruiken, Ansjovis.... Volgens de schrijver is er veel aan het veranderen op vis-gebied en kan je steeds meer soorten zonder schuldgevoel eten... dus terwijl je dit leest liggen er pijlinktvisjes in de koelkast. Die ga ik bakken. Stoer hè? En een snoekbaars. Een héle! Die zal ik eerst nog moeten fileren.... even rondje bellen langs m'n kookmaatjes wie van hen een fileermes in huis heeft....

Vandaag een heel smakelijk (en zoals eerder beloofd snel) recept dat je met iedere witvis zou kunnen maken. Kijk maar of je een duurzame kunt vinden....

Vispotje

olijfolie

3 flinke preien

4-5 vastkokende aardappelen in blokjes of krieltjes in de schil

100 gram biologische spekjes

500 ml groenten of visbouillon, 2 laurierblaadjes

400 gram stevige witvis

125 ml slagroom

Neem een stevige pan met dikke bodem, voor dit soort gerechten vind ik een gietijzeren pan ideaal. Bak de spekjes zachtjes uit in een klein beetje olie. Snijd aardappels in blokjes, prei in ringen. Bak de groenten kort mee met de spekjes. Giet de bouillon erbij, dan de laurierblaadjes. Laat zachtjes koken tot de groenten bijna gaar zijn, voeg dan de vis toe en laat die gaar worden. Voeg slagroom naar smaak toe... Serveer in diepe borden.