Peer

Een waarschuwing vooraf. Deze column kan je leven veranderen. Of in ieder geval je boodschappenlijst. De tijd die je doorbrengt in de supermarkt zal verveelvoudigen.... je bent er nog? Top. Vraagje: léés je wel eens wat er op de verpakking staat van de etenswaren die je koopt? Het is een aanrader. Ik begon ermee het moment dat ik het boek “Een pleidooi voor echt eten” van Michael Pollan uit had. Een fascinerend boek, geen gemakkelijk leesvoer, maar de boodschap is duidelijk;

De evolutie heeft ons lichaam nog niet klaargestoomd voor de enorme hoeveelheden industrieel bewerkt voedsel die we tot ons nemen. Zonder er bij stil te staan stoppen we heel veel in ons mond dat níks meer met een natuurproduct te maken heeft. Met al die gefabriceerde voedingsstoffen kán ons lichaam niet zoveel. Het ziet die moderne voedingsstoffen als afval. Dat uit zich in moderne welvaartsziekten als overgewicht. Kort door de bocht is dat wat hij aantoont in zijn boek.

Dát moest ik even tot me laten doordringen. We eten dus stoffen waar ons lichaam niks mee kan. Sterker nog: die ons lichaam overbelasten. Want stoffen die nutteloos voor ons groei- en verbrandingsproces zijn moeten natuurlijk wél verwerkt en uitgescheiden. Dat is eigenlijk doodzonde realiseer ik me. Ons lichaam is het belangrijkste dat we hebben. Het is een ingewikkelder machine dan de nieuwste Formule 1 wagen. Daar zouden we alleen de allerbeste, meest toegesneden brandstof in moeten gooien en geen spul waar die machine niks mee kan. Klinkt logisch, maar we proppen onszelf vol met onzin. Omdat we niet lezen wat er op het pakje staat. Zijn we dan niet íets te gemakszuchtig bezig?

Dit zijn nou de onderwerpen waar ik over nadenk wanneer ik weer enkele tientallen vierkante meters moet spitten in mijn moestuin, of wanneer ik 20 kruiwagens stront moet verdelen. Dan moet ik me soms even moed inpraten en bedenken wat ook weer de diepere reden was. Pollan heeft natuurlijk gelijk. Waarom zóuden we al die gekke stofjes eten? Omdat de fabrikant een langere houdbaarheidsdatum wil? Lijkt me niet de beste reden, toch? Es even een blik in mijn eigen koelkast.... ah! Vlaflip! Nou op die verpakking kijken de koeien zó blij, dat zal wel goed zitten:

Vlaflip: 45 % halfvolle frisse vanillevla, 45 % halfvolle gezoete yoghurt, 10% rode vruchtensaus (met suiker en zoetstof, toegevoegde vitaminen en 1% vruchtensap. Bevat een bron van fenylalanine. Ingrediënten: Halfvolle yoghurt, halfvolle melk, water. 6,7 % suiker, 0,1 % rode vruchtensap (rode bes, aardbei), glucose-fructosestroop, melkeiwit, gemodificeerd maïszetmeel, gelatine. Verdikkingsmiddel; guargom, aroma. Voedingszuur: citroenzuur. Kleurstoffen: annatto, curcumine en karmijnzuur. Zoetstoffen: aspartaam en acesulfaam-K. Vitamine B2, B5, B6, B12 en melkzuurbacteriën.

Goed beschouwd vált het ook wel mee. Er zijn zat verpakkingen in de supermarkt te vinden met ingrediëntenlijsten waar je écht geen woord van kunt thuisbrengen. Maar Michael Pollan zou ook deze vlaflip niet aanraken; een van zijn vuistregels is: eet niks wat je niet kunt uitspreken.... Bij ons thuis is het al een vaste grap: wie wil er een toetje? Mamma niet, want die heeft het etiket gelezen! Inderdaad laat ik dergelijke zuivelfratsen graag passeren, pure energieverspilling voor mijn motor. Ik ben me wél gaan toeleggen op het bedenken van nagerechten met wat meer 'natuurlijke ingrediënten'. Ook een leuke hobby.

Mocht je jezelf binnenkort aantreffen met de leesbril op het puntje van de neus voor het zuivelschap bedenk dan: eten moet leuk blijven. Dus is die pudding, kwark of mousse het enige dat jou op dat moment gelukkig kan maken; koop 'm, geniet van elke hap. Koop je volgende week iets zónder moeilijke woorden, of...... maak je zelf een toetje!

Crumble

(4-6 personen)

Voor het deeg: 

200 gram bloem, 100 gram (donkerbruine) basterdsuiker, 100 gram boter. Draai alles even kort door de keukenmachine tot je een droog-korrelig deeg hebt.

Voor de vulling:

2 peren (geschild in blokjes) en 200 gram bosbessen (vers of diepvries) of

3 appels (in blokjes), een eetlepel suiker en een hand gewelde rozijnen of

300 gram stoofpeertjes (gaar) of....

Een ovenvaste schaal, ingevet.

Werkwijze: oven voorverwarmen op 180 graden. Verdeel het fruit over de bodem van de schaal. Strooi het deeg over het fruit en zet in de oven. 30 minuten, tot goudbruin. Meteen opeten!

Tip: Het voedingscentrum heeft een mooi boekje uitgebracht met als titel: “Weet wat je eet, alles over E-nummers en etiketten” je kunt het via hun website bestellen.