ham

Negentienhonderd. Negentienhonderd varkens zijn deze week omgekomen bij een brand in een stal. De verhalen over ongelukken, brand of ziekten in megastallen halen het nieuws vaak niet eens meer. Het komt té regelmatig voor. Dan wordt het 'gewoon' op de een of andere manier.

Maar in mijn hoofd blijft het schuren. Er klopt iets niet. Er klopt iets niet aan de schaal waarop wij in Nederland dieren houden. Het zijn er teveel, teveel op een plek, en ze staan te dicht opeen.  Het kán niet de bedoeling zijn dat wij dieren opsluiten, geen daglicht gunnen en louter en alleen om de kilo's opkweken...

Het is een verwarrende discussie waar je vaak in terecht komt als je het bovenstaande predikt. Het alternatief,  biologisch vlees,  is duur. Duurder dan het vlees uit de megastallen. Natuurlijk, iedereen kan bedenken dat 5000 beesten in één stal goedkoper uitpakken dan varkens die per 100 gehouden worden met hun eigen modderpoel.

Het verwarrende is ook dat je kunt uitrekenen dat als je ieder varken zijn eigen poel zou gunnen het nooit gaat passen in ons landje. Dus hoe ideaal de biologische veehouderij ook klinkt, we hebben er de ruimte niet voor. Ook niet als we alleen voor eigen consumptie zouden produceren. Dus er moeten creatieve oplossingen bedacht worden, en daar wórdt ook aan gewerkt. Je kunt tegenwoordig aandelen kopen in een bosvarken dat haar hele leven tussen de bomen scharrelt voor ze op je bord ligt, een aantal varkenshouders investeert in nieuwe ruime stallen, sommige varkens krijgen al ‘beter leven sterren’, maar het zet nog geen zoden aan de dijk.

Wat te doen als kritische consument? Vlees is lekker. Spek, ham, karbonades…. Heerlijk! Maar de megastal varkens hebben hun halve leven klem gestaan, hebben hun biggen niet kunnen opvoeden of hebben grote hoeveelheden antibiotica gekregen. En dat krijg ik dus niet meer door mijn keel. Ik wil alleen vlees van knorrende varkens, scharrelende kippen en kalfjes uit een wei. Dus tot er betere alternatieven voor handen zijn “moet” het biologisch en betaal ik graag meer. 

Vlees-minderen is een optie. Voor mijn gezin is het zelfs dé optie.  Gemiddeld drie keer in de week komt er bij ons vlees op tafel. Ik denk dat we er in slagen om 90 procent van dat vlees biologisch in te kopen. We eten niet alleen minder vaak vlees, we eten per maaltijd ook minder vlees. Ik gebruik zoveel biologische producten als ik krijgen kan, en wanneer al die verschillende ingrediënten samenkomen in één maaltijd is er zo veel méér smaak dan 'normaal' dat het minder niet opvalt. En dan maakt het ineens niet zoveel meer uit dat het biologisch vlees  duurder is...

Van 1 ons spekreepjes en 400 gram gehakt maak ik een 'slowfood' spaghettisaus die zo rijk van smaak is dat er tien man van eet en met één mooie plak ham maak je een heerlijke gestapelde lasagne waarin niemand meer vlees mist. Wedden?

GESTAPELDE LASAGNE

Per persoon maak je straks in een grote platte ovenschaal  een stapeltje lasagne. Voor een kind maak je een kleiner stapeltje dan voor een volwassene. Dus het is een beetje inschatten hoeveel je precies nodig hebt. Maar voor een gezin met 2 kinderen gebruik je ongeveer:

4 mooie rode tomaten, 2 courgettes, 10 lasagne-bladen, ca. 100 gram geraspte pittige kaas, 3 takjes verse tijm (losgerist en gewassen), 200 ml. crème fraîche, 50 gram boter, bakpapier, per persoon 1 mooie plak ham,  3 eetl. paneermeel.

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Meng in een kommetje de kaas met het paneermeer en de helft van de tijm.

Meng in een andere kom de rest van de tijm en de crème fraîche.

Kook de lasagne bladen kort, spoel af met koud water en snijd tomaten en courgette in dunne plakken.

Leg een vel bakpapier in de ovenschaal. Leg allereerst per stapeltje een 'bodempje' courgette op het bakpapier. Vervolgens een plak tomaat, dan een klein schepje crème fraîche. Dek af met een plak lasagne, dan een halve plak ham, een schepje crème fraîche en wat tomaat. Get the picture? Hoe je precies stapelt is niet belangrijk, als je maar eindigt met een plak tomaat en dan het kaas-mengsel. Leg helemaal bovenop een klein klontje boter. 

Prik eventueel een satéprikker in iedere stapel als je bang bent dat ie omvalt, en zet de schaal 20 minuten in de oven.

Super.