Ergens halverwege mijn tuin klinkt het
gezwoeg van een bevriende kok. Enthousiast heeft hij zich op mijn
strook topinamboer gestort. Aan zijn uitroepen hoor ik dat ik
tevreden kan zijn, de knollen zijn groot, blank en zonder
wortelluizen.... Een mooie oogst.
Ik loop ondertussen fronsend langs de
andere perken. Het fruitvak ligt er verlaten bij. De frambozen hebben
hun blad verloren, pompoenen, courgettes en komkommer zijn simpelweg
verdwenen. Nee, als ik nog iets wil eten moet ik hier niet zijn.
De kruiden die in september nog als
grote wolken groen langs het pad zweefden zijn ineengeschrompeld,
bruin en slap. Weg zijn de blauwe bloemen van het komkommerkruid, de
heerlijk geurende dille en venkel. De rozenbogen staan als zielige
oude vrouwtjes scheefgezakt op rij. Treurig. Als ik ze niet snel
veilig stel zullen ze de winterse stormen niet overleven.
Maar ik ken de tuinier in mijzelf
inmiddels. Ik ben een beetje... hoe zeg ik het vriendelijk...
'makkelijk'. Zo rond deze tijd laat ik het afweten. Te koud, te nat,
te druk.... lekke laarzen en vuile handschoenen... er is altijd wel
een excuus om niet al die noodzakelijke klusjes op de tuin te
doen.
Onder het mom van: ‘de natuur zijn
werk laten doen’ en ‘met de vorst kan je toch niet spitten’
laat ik het meestal maar op zijn beloop.
“Oh, deze zijn práchtig” hoor ik
vanachter de composthoop. Kilo's knollen zijn inmiddels opgegraven en
hij heeft zowaar nog 3 verschillende aardappelsoorten gescoord. Net
voor de eerste regen van de dag valt hebben we de emmers achterin
mijn autootje getild. Ik berg de spades in het schuurtje, leg de
baksteen tegen de deur en kijk nog een keer achterom. De tuinier gaat
in winterslaap, februari lijkt ver weg….
Met de eerste nieuwsberichten over
sneeuw en koude wordt de kok in mij wakker. Ik ben gék op de winter.
Lekker naar buiten en de kou in je gezicht voelen en daarna thuis de
heerlijkste soepen stoofpotten op tafel. Comfortfood in optima forma.
Laat mij maar in de keuken staan dezer dagen, ik krijg iedereen weer
warm.
Vandaag, om te vieren dat er sneeuw
ligt:
Slow chili
(naar een recept van Jamie Oliver)
Dit is slow cooking op z'n best. Wil je
deze chili eten begin dan 'sochtends vroeg, of de dag tevoren. Het
belangrijkste ingrediënt van dit recept is “tijd”, staat niet op
het boodschappenlijstje, maar je proeft het wél! Basisrecept is voor
4-5 personen. Wij eten de stoofpot vaak met wraps, met fijn gesneden
sla, crème fraîche en geraspte kaas. Maar je kunt 'm ook goed eten
met rijst....
400 gram riblappen (stoofvlees, goed
dooraderd!)
3 uien, grof gesneden
4 tenen knoflook
chorizoworstje in stukken
1 eetl komijn
4 kruidnagels
2 theel oregano
1 tl chilipoeder
1 tl kaneel
flinke scheut balsamico azijn
2 blikken gepelde tomaten
Verschillende soorten bonen*
*Bijvoorbeeld 1 blik limabonen, 1 blik
kidneybonen, 1 blik zwarte bonen, 1 blik bruine bonen. Maar je kunt
ook gewelde bonen gebruiken. Zet die de nacht voor je chili eet in
ruim water, en voeg ze de laatste twee uur toe aan de chili. Bonen
uit blik voeg je toe uiterlijk een half uur voor je gaat eten, anders
koken ze helemaal stuk. De stoofpot laat zich goed invriezen, en
krijg je onverwacht meer eters dan gepland, neem gewoon een blik
bonen extra, no problem.
Haal het vlees een uur voor je gaat
beginnen uit de koeling en snij in stukken. Verwarm de oven voor op
ongeveer 120 graden.
Verhit wat olie in een zware pan. Ik
gebruik zelf het liefst een gietijzeren pan, hij zal uren opstaan...
Als de olie goed heet is bak je het vlees in porties aan, schep de
gebruinde blokjes uit de pan. Giet een scheutje olie bij en bak een
nieuwe portie vlees. Bak de stukjes chorizo uit in de pan, voeg het
gebruinde vlees toe.
Uien, knoflook, en alle kruiden
toevoegen en even omscheppen. Voeg dan de azijn en de tomaten toe. Is
het erg droog, giet dan een glaasje warm water in de pan. Deksel op
de pan, in de oven. Hoe langer je dit gerecht stooft, des te beter
het gaat smaken. Ga uit van 4,5 of 5 uur. Af en toe omscheppen. Bakt
het teveel aan zet dan de temperatuur iets lager, voeg een beetje
water toe. Proef na een uur of vier of het vlees goed van smaak is en
zó zacht dat het uit elkaar valt. Schep de bonen door het mengsel en
zet nog even terug in de oven.
Voor serveer suggesties, zie hierboven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten