Het is een zaterdagmorgen vroeg. Ik zoek in de kelder een ruime doos, want ik ga met de jongste de kippen halen. Geen topmodelletje met bijzondere veren, maar een gewone huis- tuin- en keukenkip in de kleur 'caramel'. Besteld via een van de tuin-collega's, geen idee wat ik zal aantreffen. Gewapend met een flinke verhuisdoos arriveren we bij een woonhuis met een serie schuurtjes en aanbouwtjes. In het aller-achterste gebouwtje blijken tientallen kippen te huizen. De man stapt een schemerdonker hok in en grijpt tussen de fladderende dieren. Ze lijken allemaal eender. "Hoe herkent u die van mij nou?" vraag ik hem nog terwijl hij al twee dieren bij de lurven heeft gegrepen. "Hun kammen zijn iets groter", daar moet ik het mee doen. Ik betaal een tientje per kip en krijg nog het laatste advies om ze vooral alléén legmeel en water te voeren en weg zijn we.
Op naar de tuin, waar The Playboy Mansion op ze wacht. Mijn hemel, als dit allemaal maar loopt zoals we willen. Duizend vragen spoken door mijn hoofd. Kun je van schuur-kippen nog wel scharrelkippen maken? Wat doen we deze dieren aan, straks zijn ze doodsbang in die tuin. En, hoe weet ik nou dat ik de goeie heb, zouden ze echt al 21 weken zijn? Ze zien er zo volwassen uit! Voorzichtig pakken we de dieren een voor een uit de doos en zetten ze in het spiksplinternieuwe hok. De deurtjes blijven voorlopig nog even dicht. Eerst maar even wennen aan het nieuwe huis. Met onze neuzen tegen het gaas zien we hoe ze op verkenning gaan. Loopplankje af, snavel in de waterbak...
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten