Information overload. Dat is mijn huidige toestand. Gisteravond het eerste debat bijgewoond van "It's food stupid!" in de Rode Hoed.
Een serie debatten over voeding en voedselvoorziening.
Carolyn Steel is een van mijn helden sinds ik haar boek 'De Hongerige Stad' las (zie tab Leesvoer) en ze was 'in het echt' minstens zo inspirerend. Ik kan hier onmogelijk een samenvatting geven van haar betoog of van haar boek, al was het alleen maar vanwege de snelheid waarmee ze sprak.
Maar wat zij stelt en wat ik ook geloof is dat wij westerlingen eigenlijk geen idee meer hebben van wat we nu eigenlijk in onze mond stoppen.
Dat is niet 'iemands schuld', dat is gewoon zo gegroeid.
In de stad zijn we zó ver verwijderd geraakt van ons voedsel dat laatst écht een jonge collega aan me vroeg: 'maar hoe groeien uien dan?' En als ik toen had geantwoord 'aan een boom', dan was ik er mee weggekomen.
Het directe gevolg van dat we weinig weten is dat we onze kinderen weinig leren over eten. Een ander aspect is dat we eten minder belangrijk gaan vinden. Omdat we ons niet meer realiseren dat voor iedere tomaat of komkommer tientallen, hónderden handelingen zijn verricht, energie is verbruikt en kilometers zijn gereden vinden we dat niet belangrijk meer en willen we daar dus ook niet voor betalen.
We eisen goedkoop eten! Goedkoop is duurkoop. Dat hebben we toch zo geleerd? Onder dat hele proces van lage prijzen lijdt ergens iemand.
De tuinder wellicht, die lage prijzen krijgt voor zijn product, of de grond die uitgeput wordt... maar misschien wel gewoon wijzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten