Mijn
verhouding met de plant werd verziekt toen ik een moestuin overnam
met zeker dertig plantjes. Hier op het zand doen ze het goed. Vrijwel
alle tuin-collega's houden dan ook veel ruimte vrij voor de aardbei.
Ik niet meer. Dat komt zo; vogels zijn knetterzot op aardbeien.
Tuiniers doen er dan ook alles aan om ze bij de tere vruchten weg te
houden. Een hele uitdaging want over het algemeen heeft een vogel nét
een dag eerder dan de tuinier in de gaten dat de aarbeien geplukt
kunnen worden.
De
vogelverschrik-trucs zijn dan ook legio; glanzende cd-tjes tussen de
planten hangen, of metalen poeze-snuitjes met groenglazen ogen.
Glinsterende strips folie, iedere tuinier heeft zijn eigen manier om
de vogels te verjagen. Ik spande, zoals de meesten uiteindelijk doen,
netten. Wel eens een jonge vogel zien vechten voor zijn leven terwijl
ie verstrikt zit in een net? Precies. Mijn tere stadsmeisjes-zieltje
bleek er niet tegen opgewassen. Met de netten verdwenen de
aardbeienplantjes van mijn tuin.
Vorig
jaar dacht ik het licht te zien; ik ontdekte de aarbeienacademie van
Jan Robben. Hij stelt dat het telen van aardbeien een koud kunstje
is, zolang de 100 dingen die fout kunnen gaan maar goed gaan. Toch
voelde ik me aangesproken door zijn idee: “In plaats van mijn
favoriete zomerfruit te vervoeren van mijn plantjes in Oirschot naar
jouw keuken, breng ik de plantjes naar jouw keukendeur. Via de
Aardbeienacademie.nl zal ik je laten zien hoe daaraan straks de
heerlijkste aardbeien groeien.....”
Ik
kocht verschillende prachtige planten bij Jan en at, gezeten op mijn
balkon en heel boos kijkend naar de verbaasde vogels, ook heerlijke
aardbeien nu en dan. Van de 26 planten hebben 4 de afgelopen barre
winter overleefd. Pfff. Misschien moet ik het zelf telen van aarbeien
in het bakje 'leuk voor later' deponeren. Maar waag zelf vooral nog
een poging, want het moet gezegd, aardbeien van eigen plant zijn
goddelijk. Veel lekkerder dan uit de winkel.
Steeds
meer aardbeientelers geven er overigens de brui aan. Nog een paar
jaar problemen met het aanstellen van plukkers en er zal geen
Hollandse aardbei meer bestaan. Nederlanders gaan het écht niet
doen, al wordt de komende minister van arbeid nog zo streng.
Misschien moeten we dit jaar dan maar extra genieten van de
zomerkoninkjes, zo op de valreep. Ik ken nog een teler in
Lisserbroek. Wanneer ik in de zomer naar huis rij met een paar
doosjes moois op de passagiersstoel geurt de hele auto naar het zoete
spul. Hmmmm. Vooruit; door het schrijven over aarbeien loopt het
speeksel me in de mond en is mijn humeur tot ongekend niveau
opgekrikt; ik deel mijn aller-aller-aller-lekkerste recept met je.
Goddelijke
zomertaart
Je
kunt dit makkelijk en moeilijk doen. Moeilijk is door ook de bodem
voor de taartjes zelf te maken, bijvoorbeeld van zandtaartdeeg, of
diepvries bladerdeeg.
Mákkelijk
is met kant en klare bodempjes van de supermarkt. Wat het taartje
bijzonder maakt is de geweldige mascarpone vulling met vers fruit...
Die
mascarponevulling maak je als volgt:
ca.
300 gram mascarpone
3-5
eetl poedersuiker
scheutje
citroensap
2
eierdooiers
Alles
in een kom en goed doorroeren, klaar. Schep de mascarpone-vulling in
de taartbodempjes, stapel de mooiste aardbeien* hoog op ieder taartje
op.... Blaadje munt voor de stylisten onder ons... Zweempje
poedersuiker mag, GEEN slagroom. En.... serveren maar.
I
have my moments, I know.
*frambozen
zijn een niet onaardige variant, bosbessen, bramen, rode bessen zijn
misschien wel het allerlekkerst..... Succes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten