Pompoen

‘Biologisch voedsel niet gezonder’ kopt de Volkskrant deze week. Het leidt meteen tot discussie op de redactie en tot vragen. Wat ik vind van het onderzoek dat beschreven wordt…? Mocht je het gemist hebben; de Stanford University heeft een literatuurstudie gedaan naar ‘de beste onderzoeken van de afgelopen 45 jaar’ op het gebied van biologisch voedsel. Conclusie van de onderzoekers is dat biologisch voedsel niet aantoonbaar gezonder is dan normaal geproduceerd voedsel, en dat is dan de kop van het stuk. 

De interessantere uitkomsten staan halverwege het artikel; wie biologische groenten eet heeft dertig procent minder kans op het binnenkrijgen van pesticiden, en wie biologisch vlees eet heeft een 30 procent lager risico op het binnenkrijgen van resistente bacteriën, maar die conclusies gaan verloren in het mediageweld.

In de auto terug naar huis vraag ik me af; waarom eet ik eigenlijk zo graag biologisch? Waarom heb ik  er het geld voor over? Want dat commentaar kreeg ik al eens in de supermarkt; een dame mompelde, wellicht onbewust hardop, 'zeker geld teveel' bij een blik in mijn kar met -inderdaad- veel duur biologisch eten... Prijs is voor mij dus niet doorslaggevend, maar waar denk ik dan wèl aan als ik die artikelen in mijn kar stop? 

Een rondje door de supermarkt. Bij binnenkomst allereerst de groenten. Deze supermarkt heeft een groot assortiment, maar de kwaliteit is meestal niet geweldig. In de zomer gaat groenten uit eigen tuin voor en koop ik hier alleen de aanvulling. Waar denk ik aan tussen al dat groen? Tsja.... eerste gedachte is toch: 'gezond eten voor de kinderen' of; ‘handig voor in de lunchtrommel’. Gezondheid dus en  hier speelt het bestrijdingsmiddelen-argument absoluut een grote rol. Ik kan met gemak een half uur doorbrengen op de groenten afdeling, omdat ik óók let op  land van herkomst en het seizoen, en daarmee werk ik me verschrikkelijk in de nesten. Echt, ik kan er dertig minuten lopen twijfelen en  dubben..... de rest van de winkel gaat veel sneller.

Het volgende schap: Italiaans. Bij de pasta's gaat het om vezels... tomatenblokjes zijn biologisch, de olijfolie ook… daarbij denk ik dan eerder aan iets vaags als ‘de natuur in Zuid-Europa’ dan aan iets anders…. Verder dan…. Rijst is biologisch, maar bij wraps en naans bestaat die keuze niet. 

Bij het vlees is het makkelijk; alleen biologisch komt in de kar. Dat heeft voor mij alles te maken met dierenwelzijn én mijn angst voor antibiotica. Bij mijn super kan ik dan uit 3 dingen kiezen; gehakt, worstjes of kip. Aangezien deze super nóg duurder is dan de biologische slager kar ik hier meestal snel door, en haal ik iets uit de vriezer.  

Ah.... de kaas. Altijd een dilemma, Hollandse kaas! Het proces vergt stremsel (uit de maag van een daarvoor geslacht kalf) en is daarom nooit vegetarisch.... Maar zó lekker!!!  Ik gebruik veel kaas in de keuken en op brood. Kaas is zo verschrikkelijk lekker. Ik droom wel eens van een verse witte boterham met jong belegen kaas…. Geen biologische varianten in de schappen van dit filiaal, dus dan maar ‘gewone’. 

De 'hardware' doorloop ik met oogkleppen op. Biologische wijn omdat het beter voor de toekomst van die wijngaarden is.... chips, koekjes en al die ongein koopt de directeur bij ons, dus die sla ik meestal over. Bij chocolade zoek ik naar het Max Havelaar keurmerk omdat… eh…. de boeren dan minder uitgebuit worden geloof ik…. Thee kies ik weer op smaak en niet op productie-methode.... Bij de zuivel en de eieren is de keus weer eenvoudig; altijd biologisch.... alhoewel. Die doosjes van de Rondeel eieren zijn wel erg grappig, en als nou zelfs de dierenbescherming zegt dat de kippen daar nóg gelukkiger zijn... Melk gebruiken we niet veel, maar is altijd biologisch. Omdat de kalfjes langer bij de moeder blijven (wie dat onzin vindt moet eens op een gangbare boerderij gaan kijken), omdat ze meer buiten zijn... omdat ze meer koe kunnen zijn... gras eten…. Door de wei huppelen, dwaal ik af?  Voor boter geldt hetzelfde, yoghurt, crème fraîche, alles biologisch. 

Hè getver. Als ik zo mijn koop-motivatie eens overzie dan heeft het verhipte weinig te maken met 'verstandige' overwegingen en is het vóór alles emotie. Dat is jammer, ik had van mezelf toch iets meer inhoud verwacht.....maar ik blijk voor alles een sentimentele consument.  En nee, de uitkomsten van het onderzoek veranderen niets aan die vage redenen van mij. Naar huis dan met de ‘oogst’, waar ik de keuken in duik.

In de moestuin is het ondertussen herfst. De zichtbepalende zonnebloemen en springbalsemienen zijn over hun hoogtepunt heen, overal glinsteren spinnenwebben. Ik kan perk voor perk nu de kruiden en bloemen gaan ruimen. Het seizoen is nog niet voorbij; in theorie kun je nog een na-oogst van snijbiet en spinazie uit de grond toveren, maar de herfst is ook mooi. Nu de enorme hoeveelheid groen van de afgelopen weken begint te wijken worden ook de geheime schatten zichtbaar; een twintigtal knaloranje pompoentjes ligt te wachten. Laat ik daar nu net enorm veel zin in hebben!!!

Spaghetti met pompoen

(vrij naar recept van Carla Bardi)

500 gram pompoen, ontdaan van zaden, in kleine blokjes

125 gram chorizo (biologisch), in kleine blokjes

2 eetl olijfolie

500 gram verse kerstomaatjes

handvol verse salieblaadjes

500 gram spaghetti

parmezaanse kaas

verwarm de oven op 220 graden, leg de pompoen en de chorizo op een bakblik, besprenkel met olie en rooster 15 minuten. Voeg de salie toe en de gehalveerde tomaatjes en zet nog 5 min terug.

Kook de pasta in een grote pan 'al dente', giet af en schep de spaghetti door de inhoud van het bakblik. Bestrooi met de kaas en dien op.