kip

Of ik een speciale kerstcolumn wil schrijven vraagt de redacteur via de mail. Een volstrekt logische vraag natuurlijk, de Ipad-app zal rinkelen van de gouden bellen dezer dagen verwacht ik zo. Kerst en eten, daar moet iets over te schrijven zijn.... Ik had de vraag kunnen verwachten natuurlijk, ik had me er misschien op moeten voorbereiden om u niet teleur te stellen. Maar het zit zo: ik heb een beetje een hekel aan kerst gekregen.

Vroeger niet hoor. Dertig jaar geleden ontvluchtten mijn ouders met kerst traditioneel de stad en doken we met het gezin onder in een huisjespark in Zeeuws-Vlaanderen. Daar werden best flink kerstboodschappen ingeslagen, ik herinner me kistjes mandarijntjes en dadels en vijgen. Maar het mooist aan die vakanties waren de wandelingen met bevriende gezinnen en de gezamelijke honden door het Zwin in de sneeuw. Koffie met warme appelbollen in Knokke, de kerstboom in rood en zilver.

Natuurlijk heb ik in de loop der jaren wel eens fazantjes gevuld, ijsbommen gemaakt, en een groots diner aan gericht. Maar het is me niet bevallen. Ik kook graag voor grote groepen, maar dan als kok, niet als gastvrouw. Ik kan een fantastsich buffet aanrichten maar een meer-gangen menu maken vind ik niet leuk als ik dan ook nog geacht wordt Nigella Lawson-achtig voor de dag te komen....

O, ik kan genieten van de kerstetalages in de stad, samenzang op straat. Ik vind het heerlijk  en krijg dan echt het kerstgevoel. Als de kou prikkelt in mijn neus en ik de Witte Kerk in ons dorp prachtig aangelicht zie in het donker dan wil ik meteen samenzijn met de kinderen en vrienden. Het huis is versierd met mooie slingers, maar kookkriebels krijg ik er niet van. Sterker nog; hoe meer alle bladen en kookrubrieken reppen over de vele gangen, de zware sauzen en de grand-desserts, hoe meer het mij gaat tegenstaan. Die ongeremde overvloed, ik vind het bijna ongepast.

Nee, bij ons geen culinaire hoogstandjes tijdens de kerst. Ik heb eigenlijk kook-vrij. De beste eet-uitvinding van de laatste twintig jaar is wat mij betreft het gourmetstel. Eens per jaar tover ik mijn tosti-ijzer met een simpele handeling om tot bakplaat en dat is op 25 december. De kinderen helpen graag met het rollen van kleine slavinkjes en hamburgertjes, we kloppen een eitje en snijden de groenten samen. Succes gegarandeerd, kinderen gelukkig, lekker lang samen aan tafel, meer hoeft niet voor mij. En het toetje? Tsja, ik zag bij de super geloof ik kerst-engel-ijsjes. Dat dan weer wel.

Vandaag, om te vieren dat niets hoeft en alles mag, deel ik mijn grootste-kerstbuffet-succesnummer. Doe de hoeveelheden maal twee en neem een grote pan mee naar vrienden. 

Kip in sherry-amandelsaus

8-12 stukken kip, hangt een beetje af van de serveerstijl. Op een buffet zou ik kiezen voor pootjes. Gewoon aan tafel kunnen dijtjes of filets natuurlijk ook.

6 eetl bloem

olijfolie

2 uien

flinke scheut medium dry sherry

¼ liter bouillon

3 laurierblaadjes

50 gram amandelen

2 hardgekookte eierdooiers

fijngehakte peterselie

Was de kipstukken, dep goed droog, bestrooi met zout en peper en wentel ze in de bloem. Ik schep de bloem hiervoor in een diepvrieszakje en stop daar 2-3 stukken kip in. Terwijl ik met een hand de zak dichthou schud ik met de andere de kip door de bloem. Prima trucje. Bak de kipstukken vervolgens in een grote pan bruin in de olie. Snijd de uien in snippers en fruit die mee. Schenk sherry en bouillon in de pan, voeg laurier toe en brang voorzichtig aan de kook. Doe de deksel op de pan en stoof de kip in ca. 40 minuten gaar.

Rooster de amandelen ondertussen goudbruin in een droge koekenpan. Hak ze fijn in de keukenmachine. Voeg eierdooiers en peterselie toe en draai tot het een puree is. Schep de kip en de laurier uit de pan en roer het amandelmengsel door de bouillon. Goed roeren, even een beetje laten inkoken tot een gebonden saus is ontstaan en alle aanbaksels van de bodem zijn losgekomen. Leg de kip terug in de pan om nog even goed door te warmen. Op het buffet lekker brood naast de pan zetten, de saus is heerlijk om te dippen!