Een aantal kaalgevreten rabarberstruiken bescherm ik met een hekje tegen de hongerige snavels. Dit najaar zal ik een aantal planten uitgraven en elders in de moestuin zetten, zodat ik volgend jaar nog verzekerd ben van rabarber. Ondertussen vraag ik me af hoe dat met die kippen verder moet. Als ze 'hun' tuin straks kaal hebben zal 'mijn' tuin aan de andere kant van het hek alleen maar interessanter voor ze worden....
Mijn dochter denkt dat we ze gericht kunnen inzetten in 'mijn' moes. Afgelopen weekend is ze begonnen met de tuin-training. Zij verwacht dat we ze kunnen leren dat ze wél tussen de topinamboer mogen grazen (waar ik met m'n schoffel al niet meer komen kan) en níet tussen de courgettes (die nog steeds verschrikkelijk armetierig zijn)..... Tijdens de tuin-training neemt ze 1 kip mee de moes in, die dan onder haar toeziend oog los mag. Steeds als de kip een verkeerd perk in loopt zet ze 'm terug.
Nugget vond de grote moes niet interessant. Na wat quasi-geïnteresseerde rondjes meldde ze zich alweer voor het hekje van de ren. Kentucky vond de grote moes rázend interessant; liep met grote passen en uitgestoken nek tussen de perken, liet zich allerhande torretjes en kruipertjes voorschotelen en liet zich gewillig van perk naar perk verplaatsen. "p-BôK" was haar commentaar op de tuin, ik denk dat dat in het kips positief is....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten