Het veggie-kerstmenu uit de vorige post vond ik echt wel een uitdaging. Eerlijk is eerlijk. Het was ook meer werk dan ik dacht, op het allerlaatst heb ik de gratins laten vervallen en een ouderwetse portie frietjes geserveerd bij het hoofdgerecht.
De spruiten aan de stam waren veruit de grootste uitdaging. Ik oogstte ze uit de eigen moes en moest even zoeken naar vier planten met min-of-meer dezelfde maat spruitjes. Nadat ik m'n volle gewicht in de strijd moest gooien om de planten te oogsten liep ik wel naar huis met een echt 'vers van het land gevoel'. Meteen had ik de volgende uitdaging te pakken, want: die planten hebben maanden buiten gestaan, wie weet wat daar allemaal in wóónt inmiddels... toch leg je de gemiddelde spruit-aan-stam niet even in een bakje water....
Na een eerste beurt met de tuinslang vervolgens de vier stammen in het bad gelegd, gevuld met koud water en een flinke schep zout. Na een uurtje de stammetjes afgespoeld, wat blad eraan gelaten voor het broodnodige dramatische effect, ze passend voor de bakplaat in stukken geknipt (met snoeischaar) en ingesmeerd met een mix van olie en balsamico. 20 minuten op 180 graden. Superleuk.
Het effect van een zware houten plank met daarop de stammetjes was precies wat ik hoopte. Maar: aan vier planten zitten niet heel veel mooie spruiten... ieder snijdt een paar spruitjes van de stam op de plank.... erg leuk, maar geen hoofdbestanddeel van de maaltijd. Kortom: mooi, lekker, grappig en spectaculair.... maar ik was blij met de 'bijgerechten': puree van knolselderij, gesauteerde bimi, stoofperen in twee kleuren, cranberries en de frites met een lekkere klodder mayo. Next: oudejaarsavond met een vegetarische... koolhydraat-mijdende vriendin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten